Pedro Carmona-Alvarez les frå si nye diktsamling: Samtaler med onkel Nica og tante Viola i Kalvatræet i Røldal, verdas minste litteraturhus.

Onkelen er ein hundreåring som bur i eit hus der han ser ut på
ein annan poet si grav.
Tanta, den ulykkelige, den rasande med kopparra ansikt;
Ho bur i ein bydel som heiter Dronninga.
Fetrane er ein gjeng med skrotnissar. Nokre jobbar på sirkus.
Dei har paljettdrakter og ynskjer seg eit esel. Dei er knallstilige tjuvraddar,
alle som ein.
Kusinene skriv dikt og blir kjende og gløymde, flyttar på seg, skriv,
blir stjerner, sluttar å skrive, publiserer under nye namn, flyttar,
vert gløymde, vert hugsa.
Og slekta sine dauingar ligg i dei gløymde gravene sine og seier lat meg
for faen ligge: Alle her heiter Anti-Lazarus.