Heimstaddikting kan skildrast som dikting om lokalmiljøet og kvardagsheltar, der handlinga er lagt til forfattarens heimstad. Forfattarane skriv eit litterært verk, og miljøet vert lagt til heimstaden deira. I seinare tid har denne diktinga blitt kalla ei litterær kartlegging av kongeriket, nettopp på grunn av skildringane av nærmiljøet.

Stavanger, Odda og Furuset er alle skrive inn i litteraturhistoria gjennom Arild Rein, Frode Grytten og Linn Strømsborg sine bøker.

I Arild Rein sine bøker, både i Stavangertriologien og hans siste St. Olavskomplekset, møter lesarane eit mørkt Stavanger. Ein by korrumpert av oljeindustrien og kapitalismen, der forfall og undergang rår. Forfattarskapen hans inneheld ei kritisk analyse av Stavanger og det norske samfunn, med spesielt fokus på oljeeventyret.
 
I Linn Stømsborg sin roman Furuset flytter ei ung jente midlertidig heim igjen til blokkene på Furuset etter nokre år ute. Her bur familien og dei gamle venene, men likevel kjenner ho seg framand. Boka er ei kjærleikserklæring til den ein ein gang var, ei historie om stadene vi kjem frå og har lyst til å rømme frå, og om etterpå å finne ut at man eigentleg ikkje ville rømme frå staden, men frå seg sjølv.

Du kan ta Grytten ut av Odda, men aldri Odda ut av Grytten. Frode Grytten har meir enn nokon annan skrive Odda inn i litteraturhistoria. I Bikubesong, Flytande Bjørn, og sist i Saganatt har han lagt handlinga til heimstaden sin. 

Alle tre teiknar dei eit portrett av ein stad, den reelle og den tenkte. Vi har samla dei tre til ein samtale om moderne heimstaddikting, om fysisk og mental geografi og om romanar som historieforteljarar. 

Ordstyrar er Erlend O. Nødtvedt.    

MERK: ARRANGEMENTET ER FLYTTA TIL IRIS SCENE, IKKJE PÅ BIBLIOTEKET SOM FØRST ANNONSERT.