Bråtveit fekk mykje merksemd med debutromanen sin, Munn mot ein frosen fjord (2001), som ho fekk Nynorsk Litteraturpris for. Ho festa posisjonen sin som ein viktig samtidig forfattar med andreboka si, romanen Siss og Unn (2008). Hovudpersonane i boka er henta frå Tarjei Vesaas. For denne vart ho nominert til Kritikerprisen. Love Project (2009) var eit samarbeid med den svenske poeten Cecilia Hansson, og var Bråtveits debut som poet. Ho har óg samarbeidd med kunstnarar som Jenny Hval, og debuterte som barnebokforfattar i 2012, med biletboka Kven er snillast av mor og far?
I romanen Alice A4 (2015) syner ho gjennom språk og innhald at forelskinga har sin eigen absurde logikk, og at kjærleikens vegar er uransakelege. Bråtveit skriv med stor kraft om kjønn, klasse, makt og raseri. Dette er også vatn (2019) er ein hybridroman der personlege hendingar, essayistiske refleksjonar, dokumentarisk stoff og dikting vert blanda saman på nye og overraskande måtar. Dette er også vatn er ei bok om å vere dotter, mor, stemor, ektefelle, syster. Det handlar om fødsel og død, om kva som skal til for å halde seg skrivande, levande, og om korleis sanning og løgn verkar under ulike vilkår. Og om korleis liva våre er bundne saman, og korleis livet til eit enkelt menneske er forbunde med større kollektive og politiske strukturar.
I haust er ho aktuell med ny roman: "Vassarv":
Ei mor køyrer med dottera fastspent i baksetet frå Oslo til staden ho kjem ifrå, ei bygd på Vestlandet. For dottera er det ein biltur gjennom timar og landskap, men for mora vert ei reise inn og ut av ulike tider, tilbake til heimstaden og oppveksten på eit lite gardsbruk.
«Vassarv» er ein roman om å vera fire år, om å ynskja seg eit kjæledyr, om å oppdaga verda på eiga hand, om mora si sorg og glede over å sjå barnet sitt veksa opp. Det handlar om overgangane i livet, om brota som fylgjer med i den naudsynte lausrivinga på veg til eit eige liv, i dotterskapen og morskapen.
"Vassarv" er ein rik roman, om minne, slektskap, tap og tilhøyrsle. Det er ei gripande og medrivande forteljing, full av subtile og kraftfulle rørsler mellom det kvardagslege og det storslegne, som aldri mistar av syne korleis livet brutalt går sin gang.
Bråtveit fekk Bjørnsonstipendet i 2009.