I sin nye roman Bergeners skriv Tomas Espedal om Bergen, og om livet. Han skriv også om forfattarkollegaene Erlend O. Nødtvedt, Henning Bergsvåg og Cecilie Løveid. Korleis er det å bli portrettert i ei bok av Tomas Espedal? Finst det eit litterært «bergensmiljø»? Dette og fleire andre spørsmål får vi kanskje svar på når Alf van der Hagen møter Espedal og hans venner til samtale om Espedals siste roman. Det ligg an til ein festkveld med uforutseielige innslag, litterære diskusjonar og myter om Bergen.

Bergeners startar i New York City, på det lekre Standard Hotel, og ender på Askanischer Hof i Berlin, eit hotell som nok har sett betre dagar. Mellom verdsbyane er Bergen. Bergens gateløp og hus, og menneske som går i dei og bur i dei. Med James Joyces Dubliners som diskré kunstnarisk reisefølgje går Tomas Espedal gatelangs i heimbyen sin. Han noterer, reflekterer, skriv dagbok og teiknar portrett av byen og menneskene der. Han skriv forteljingar og noveller, møter forfattarkollegaer og andre bergensarar. Han hører anekdotar og skriv brev. Han lengtar ut, og han lengtar hjem.